Το Φλιτ

                                             

Σήμερα θα μιλήσουμε για την παλιότερη, αλλά και την πιο ενοχλητική γνώριμη και διαχρονικά . . .συγκάτοικο του ανθρώπου και για τον τρόπο με τον οποίο νόμισε ο άνθρωπος ότι  ξεφορτώθηκε αυτόν το μεγάλο μπελά. Σήμερα θα μιλήσουμε για την ψείρα και για το Φλιτ. .  .   

Συγγένειες.

Όσα θα εκτεθούν  στη συνέχεια, αναφέρονται σε ανθρώπους οι οποίοι σήμερα  είναι οι περισσότεροι μακαρίτες που έζησαν πριν από 100  και 150 χρόνια, μπορεί και παραπάνω.  Επίσης το δηλώνω από τώρα, όλα τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν για τις συγγένειες, δεν πάρθηκαν από δημοτολόγια και ληξιαρχικά βιβλία,

Το Τραμ

Το Τραμ

(Αφιερωμένο  σε όσους ακόμα θυμούνται . .  . .)

Το βενζινοκίνητο φορτηγό φορτωμένο με στρογγύλια οξιάς ανηφόριζε στο δρόμο για το Χολομώντα μέσα από τη φουντωμένη και καταπράσινη φύση. Οι κουβέντες λιγοστές, με τον μπάρμπα Λεωνίδα το Γκώγκο στο τιμόνι. Συγχωριανός μας και συνομήλικος τού πατέρα ο οδηγός  χωρίς να γυρίσει είπε προς το νεαρό που κάθονταν δίπλα στη θέση του συνοδηγού.

-Ώστε λοιπόν Πανεπιστήμιο ε; Δικηγόρος  . . .Μπράβο.  . .

-Και πάς τώρα να ρωτήσεις. . .  , να μάθεις ε;  

-Εμείς τότε. . . .Ίσα που τελειώσαμε το Δημοτικό . . .

-Ποιός  να νοιαστεί και με τί. . . Δε βαριέσαι, δύσκολα χρόνια, απ’ το χωριό ένας μονάχα πήγε στο γυμνάσιο τότε. .  .

-Πήγε και στο Πανεπιστήμιο. . . Έγινε καθηγητής  δε διορίστηκε  όμως.

Τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα και μακάρι για σένα και για όλους, να δούμε κι’ από μάς μορφωμένα παιδιά, εμείς δεν μπορέσαμε. .

Πολιτισμός.

                                

Σύμφωνα με το  Σύγχρονο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας της επιτροπής φιλολόγων έκδοση 1960, Π ο λ ι τ ι  σ μ ό ς είναι ο βαθμός ανάπτυξης  των υλικών και πνευματικών όρων της διαβίωσης του ανθρώπου και Ε κ π ο λ ι τ ι σ μ ός είναι η μετάδοση και προαγωγή του πολιτισμού άρα και ε κ π ο λ ι τ ί ζω, σημαίνει προάγω τον πολιτισμό  και συγχρόνως τον μεταδίδω,

Περί Αρεσκείας καί τινων άλλων.

                                              Περί Αρεσκείας

Εισαγωγή.

Το θέμα που ακολουθεί,  είναι λίγο περίεργο και δεν είναι όσο φαίνεται αθώο.

Περιλαμβάνει πολλά στραβά, μέσα στα οποία στραβά κι’ εμείς ίσως όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι,  κάπου σε κάποια μέση ή    άκρη, έχουμε τη θέση μας. Και δεν είναι ανάγκη να έχουμε βάλλει το χέρι μας στην τσέπη κάποιου ή και το συνηθέστερο στην μεγάλη τσέπη τού κράτους.

Και δεν πρέπει να στήνουμε στον τοίχο μόνον αυτούς που «πιάστηκαν» με το κατσίκι στον ώμο, γιατί υπάρχουν κι’ άλλοι, υπάρχουν κάτι μικροί και μικρομεσαίοι που δεν τους πιάνει το μάτι σου, που κρύβουν πολλά, αλλά κυκλοφορούν ανάμεσά μας  και μικρότεροι από τους μικρομεσαίους, οι οποίοι χωρίς να το αξίζουν ωφελήθηκαν υπέρμετρα γιατί πρόσφεραν σε πρόσωπα και σε πολιτικά  κόμματα.

Οι Τρίχες

Ασυνήθιστο το θέμα  και αρκετά πρωτότυπο,  αλλά στην πορεία  θα φανεί περί τίνος πρόκειται. Και μην πάει το μυαλό σας όπου κι’ όπου και αλλού, σε τρίχες θα αναφερθούμε, και ειδικά  σ’ αυτές  του αγριογούρουνου , όχι όμως τού οικόσιτου,  τού ήμερου που το τρέφουμε στο κουμάσι για να το θυσιάσουμε κοντά στα Χριστούγεννα, γιατί οι τρίχες απ’ αυτό  το γουρούνι,

Ο Κύων

(Ξαναδουλεμένος και . . . φρέσκος, για να μη λεν μερικοί .  .  . .)
Και λοιπόν,
Αγαπητοί αναγνώστες και λαθραναγνώστες καλημέρα σας και λέω καλημέρα σας  γιατί αυτό συνηθίζεται από αρχαιοτάτων χρόνων, η πρωινή καλημέρα πολύ μετράει, δηλώνει παρουσία  και αισιοδοξία, άντε ξυπνήσαμε  και σήμερα,   για  αύριο  βλέπουμε, να  κανονίσουμε τα σημερινά και για αύριο έχει ο θεός, σε  ένα   πεζό   θέμα θα πούμε σήμερα, πεζό στην κυριολεξία  δηλαδή  γιατί

Ο Τζούτζανος

                           

Ένα βαρύ και μικρό έντομο  είναι ο Τζούτζανος  της μεγάλης συνομοταξίας των κολεοπτέρων, που είναι αυτά με τα δυο ζευγάρια φτερά, ένα ζευγάρι σκληρά  από πάνω και τα μαλακά από κάτω με τα οποία πετούν όταν χρειαστεί.  Τα περισσότερα κολεόπτερα είναι αργοκίνητα, χρειάζονται ολόκληρη διαδικασία για να πετάξουν, πρώτα ανοίγουν τα σκληρά καπάκια  και μετά βγαίνουν τα από κάτω, τα κανονικά φτερά και μ’ αυτά τα δεύτερα πετούν και μετακινούνται.

Οδηγίες και σχόλια για σωστή προφορά στο Μλάρ.

                            

Και λοιπόν, με τους συγχωριανούς που τα διαβάζουν αυτά δεν έχουμε πρόβλημα. Το πρόβλημα  ανακύπτει με τους αναγνώστες  που δε μαθήτεψαν στους ιδιωματισμούς της γλώσσας του χωριού, που δεν έζησαν ανάμεσά μας για να έχουν  την εμπειρία  από τα ανάλογα ακούσματα , όπως για παράδειγμα , άμα σε κυνηγάει σκυλί  και σε φωνάξουν, «πλάλα ρε θα σι φάει», πάει πια  σού έμεινε αυτή η προστακτική  και δεν τη ξεχνάς ποτέ γιατί συνδέθηκε με τη σωματική σου ακεραιότητα. 

Τ ο υ Μ λ ά ρ ( Το μουλάρι)

         

                                 

Μια ευτράπελη ιστορία με μεγάλη (έως  πολύ. . . .μεγάλη) εισαγωγή, μια ιστορία που δείχνει, πώς ένα ζώο μπορεί ν΄αποχτήσει υπεραξία και ν’ ανεβεί η τιμή του, εξαιτίας  μιας κακιάς του συνήθειας και της εξ αυτής (της συνήθειας) ανέλπιστης χρησιμότητάς του. . . θα δούμε. . . .

Το Κλειτσνάρι.

                             

(Δεύτερη . . . έκδοση, συμπληρωμένη με νεότερα στοιχεία)

Άντε να εξηγήσεις τώρα σε κάποιον άσχετο, τι είναι το εν επικεφαλίδι αντικείμενο, αν δεν το έχει δει ή δεν έχει ακούσει τη λέξη, όχι όπως την γράψαμε «Κλειτσνάρι» για να την εξωραΐσουμε σεβόμενοι τις γλωσσικές απαιτήσεις των ανθρώπων που ναι μεν μιλούν τη γλώσσα μας,

Τ ο Α β γ ό

 Τ ο     Α β γ ό
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη γνωρίζει το αβγό  κι’ αν έλκει την καταγωγή από χωριό, εκτός από τα αβγά της κότας ίσως να θυμάται από μικρός κι’ άλλα αβγά, από πουλιά που φκιάνουν τις φωλιές τους στα κλαδιά ή στις κουφάλες των δέντρων. Όταν βρίσκαμε τις φωλιές από τα πουλιά αυτά τα «ελευθέρας βοσκής» θα τα λέγαμε, δεν αγγίζαμε καθόλου τα αβγά, γιατί λίγο να τα μετακινούσε κάποιος, το πουλί καταλάβαινε και  τα παρατούσε.

Τ ο Α β γ ο λ ό γ η μ α.

Για να εξαντλήσουμε όσο γίνεται το θέμα «Αβγό», παρουσιάζουμε σήμερα  τη διαδικασία του αβγολογήματος, καθώς και τους λόγους που την επιβάλλουν, γιατί το να τρέφεις κότες και να μην ξέρεις αν γεννήσουν αβγό αλλά και να μη γνωρίζεις και πότε θα το γεννήσουν, είναι τελείως αντίθετο με τους κανόνες της οικονομίας.