Έλα τώρα που θα βγει κάποιος να πει
ότι γνωρίζει έστω και κάτι για το «εν
θέματι» αντικείμενο . . .Αμ δεεεε . . . Μόνο κάποιος πολύ παλιός ή κάποιος που
έχει πληροφόρηση από προπολεμική (!)
γιαγιά μπορεί να ξέρει τι είναι το «Φικιλούρι». Αλλά και για να είμαστε συνεπείς με το γλωσσικό
ιδίωμα της περιοχής απ’ όπου προέρχεται η λέξη, αυτό το Φικιλούρι, δεν προφέρεται έτσι που το
γράφουμε στο θέμα, αλλά ούτε και μπορούμε να το εξωραΐσουμε ντύνοντάς το με
βυζαντινή γλωσσική κατάληξη και να το
πούμε «Φικιλούριον». Εκεί στα μέρη μας
στη βορειοανατολική ορεινή Χαλκιδική, και ειδικά στο χωριό μας το Νεοχώρι, το
λέμε (μάλλον το έλεγαν κάποτε. ..), το έλεγαν
«Φικιλούρ’» σκέτο και
το πρόφεραν με το Ρό, γυρτό, σκυφτό προς τα κάτω, ένα Ρό με έναν ήχο
«ναι και όχι», σαν να θέλει να βγει και να συγκρατιέται, σαν να θέλει , και σαν
να προσπαθεί να δει τα . . ..αχαμνά του, να τα βλέπει και να μην τα
βλέπει, να σκύβει λίγο, και ά ακόμα λίγο και θα φανούν και να μην φαίνονται . .
.