Αριστερα...Η Ζεμπεκιά της Συμφοράς
Δεξιά...Tο Ντάχτιρντί
Ο
άνθρωπος λέει πρώτα χορεύει και ύστερα μαθαίνει να περπατάει, κι’ έτσι είναι,
αφού αρχίζουμε τη ζωή μας με χορό στην αγκαλιά της Μάνας, με κείνον τον γνωστό σε όλους σκοπό, εκείνο
το Ντάχτιρντίι, ντάχτιρντίι, ντάχτιρντίι το λέγανεε κι’ όλοι τοο χο-ρεύανεε. !
Έτσι από μωρά ακόμα, παίρνουμε τα πρώτα
μαθήματα ρυθμού και χαίρονται όλοι γύρω μας.
Και
δώστου γέλια και χαρές μέχρι που αργότερα μεγαλώνοντας κι’ εμείς, εκεί λίγο
παραπάνω από την παιδική ηλικία, βλέποντας
τους τρανήτερους να χορεύουν σε γάμους και πανηγύρια προσπαθούσαμε να
μιμηθούμε τα βήματά τους και οι πιο ζωηροί και περισσότερο τα κορίτσια,
πιανόμασταν και στο χορό και ά σιγά σιγά τα καταφέρναμε.