Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Γυμνάσιο Αρναίας Γ' τάξη

Γυμνάσιο Αρναίας  Γ' τάξη. Εκδρομή στο δάσος τής Αγίας Παρασκευής, η φωτογραφία είναι  δίπλα στο χωματόδρομο προς το Στανό.

Επιστολικό Δελτάριο από το Πολεμικό Μέτωπο τής Αλβανίας

 Επιστολικό Δελτάριο από το Πολεμικό  Μέτωπο τής Αλβανίας  ( 21/2/1941), τού Λοχία Διονύση Μαυροδή, προς το φίλο του Νικόλαο Τάκο σε άλλο τομέα τού Μετώπου.

Τα τιμαλφή της Καθημερινότητας (Συνέχεια)

                             Η Κοπάνα

                                                                            
                                                             




(Ή αλλιώς Σκάφη)  λοιπόν και, στο σπίτι μας και σε όλη τη γειτονιά, όλες οι Σκάφες για το ζύμωμα και το πλύσιμο των ρούχων ήταν μονοκόμματες, σκαμμένες με το γουβοσκέπαρνο στο μισό κομμάτι από κορμό χοντρού δέντρου.  Οι δικές μας ήταν από Καστανιά.   Κανένα σπίτι δεν είχε κοπάνα καρφωτή με σανίδια. Αργότερα φάνηκαν και τέτοιες μαζί με τις λαμαρινένιες, οι οποίες όμως χρησιμοποιήθηκαν και για άλλες σπιτικές δουλειές. Βέβαια κάποτε, ήρθε ο καιρός και για τις μονοκόμματες σκάφες, και πήραν το δρόμο της απόσυρσης κι’ αυτές.

Tα Τιμαλφή της Καθημερινότητας (Συνέχεια)

Το Ιγδίον (Γουδί)

Για το γνωστό Γουδί θα πω σήμερα, το οποίο οι Αρχαίοι ημών Παππούδες(1) το έλεγαν, άκουσον άκουσον, το έλεγαν λέει όχι Γουδί, αλλά «Ιγδίον». Τώρα βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν ξεφύγαμε και πολύ, «Ι γ δ (ίον)» εκείνοι, «Γ ου δ ί» εμείς και στις δύο λέξεις βλέπουμε ότι τουλάχιστον τα. .  .σύμφωνα, παρέμειναν αναλλοίωτα και ιδίως . .  .αμετακίνητα. γ, δ τότε γ, δ και τώρα, και μάλλον αυτό θα έχει σχέση με  το Γδουπ Γδουπ που ακούμε όταν η διπλανή μας στην πολυκατοικία, χτυπάει τη . . .σκορδαλιά. .  .Αλλά δεν νομίζω ότι οι θειές σε όλες τις εποχές κρατώντας  το Γουδοχέρι  ενδιαφέρονταν για σύμφωνα και φωνήεντα, τη δουλειά τους «έκαμναν» (2 ) και άφηναν τη γλώσσα ως βοηθητικό της ζωής τους ,την άφηναν να εξελιχθεί μόνη της, αρκούσε να τίς εκφράζει και να  τις εξυπηρετεί.

Τα Κουνέλια



  Ο Κόσμος  καίγεται με διαγραφές και. . . εγγραφές ακόμα και  . . .φιλολόγων  και καλό αυτό γιατί πήξαμε στους άσχετους τεχνοκράτες, αλλά   εμείς το . .  .χαβά μας ,  και μπράβο στο κορίτσι από τη Βαρβάρα που θα πάει στη Βουλή,  αλλά όποιος θέλει  διαβάζει τα παρακάτω, δεν υποχρεώνουμε κανέναν  . . . και μάλλον καλό θα ήταν να νομοθετούσαν γλωσσολόγοι και Φιλόλογοι, και όχι αυτοί όλοι οι παντογνώστες  οι σπουδαγμένοι στα Παρίσια και στις Λόντρες αυτοί που έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα εδώ και πολύν καιρό, αφού μόνοι τους δεν «έβγαλαν μια δραχμή . . .»

Τα Καρπολάχανα


                          
Μη βιάζεσθε να κάνετε υποθέσεις και να βγάλετε συμπεράσματα περί τού  τι θα επακολουθήσει. Στην ιστορία μας υπάρχει αρχή, μέση και τέλος,  και θα φανεί στη συνέχεια περί τίνος πρόκειται. Και το λέμε από τώρα, το τέλος θα είναι «αίσιον» . Το γραπτό αυτό, έχει συνέπεια και γάρμπος,  περιμένετε και θα δείτε, είναι προβλέψιμο, σε αντίθεση με  ότι  συμβαίνει σήμερα, σ’ αυτόν τον έρμο τον τόπο,  που  όλα είναι απρόβλεπτα και ρευστά, τόσο απρόβλεπτα που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά  αν θα μείνουμε στο Ευρώ ή θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, και κανείς απ’ αυτούς με ντοκτορά από τις  Λόντρες και τα Παρίσια δεν μπορεί να κάνει κάποια πρόβλεψη, όλοι είναι στην αναμονή για το άγνωστο μέλλον.

Το Ξύστρο


(Συνέχεια στα  Τιμαλφή της Καθημερινότητας)
Το θέμα είναι «Το Ξύστρο»,  το οποίο δεν είναι κανένα σύγχρονο λαμπερό κουζινικό εργαλείο χειροκίνητο ούτε και ηλεκτροκίνητο,  απ’ αυτά που διαφημίζουν, δεν είναι από εκείνα τα γυαλιστερά και ακριβά που τα αγοράζει η σύγχρονη νοικοκυρά για να τα δείξει στις φιλενάδες και να φανεί «μοντέρνα» και στο τέλος όλα αυτά τα βοηθητικά και πολλές φορές πολυτελή τσιαμασίρια γεμίζουν τα ντουλάπια και τα συρτάρια και χράντζα χρούντζα βροντούν αχρησιμοποίητα κάθε φορά που ψάχνεις να βρεις αυτό που θέλεις, να βρεις ας πούμε  ένα ανοιχτήρι και δεν το βρίσκεις έτσι που είναι όλα ανάκατα, και στο τέλος ανοίγεις τη μπύρα με την ουρά του κουταλιού, τέτοια ωραία και