Πριν από καιρό άκουσα
στη ΝΕΤ κάποιον Χιλιανό ποιητή. Τον
άκουσα να υποστηρίζει με πάθος τη λογοτεχνία, λέγοντας ότι η λογοτεχνία είναι προορισμένη να
μείνει. Δεν συγκράτησα το όνομά του,
αλλά και δεν έχει σημασία. Είπε ο Χιλιανός,
Ο ποιητής κι’ ο χωρικός
Στον ουρανό
της Φλωρεντίας
Τα ίδια
άστρα κοίταξαν.
Ο ένας τα
έντυσε με στίχους.
Ο άλλος με
σιωπή.
Τώρα, αν απορήσουμε γιατί η
σιωπή, θα πρέπει να πάμε πολύ
πίσω, και να αναρωτηθούμε γιατί ο χωρικός δεν έμαθε
να εκφράζεται ποιητικά.
Όμως είναι βέβαιο, ότι απ’ αυτήν την περιέργεια και
τη σιωπηρή απορία του απλού ανθρώπου,
ξεκίνησε η εγκεφαλική διεργασία για μουσική και ποίηση, και εκφράστηκαν οι ιδέες
που μας ξεχωρίζουν. Αλλά και η σιωπή με το βλέμμα στραμμένο στον έναστρο ουρανό, δεν είναι Ποίηση?
Βαγγέλης
Μαυροδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου