Και λοιπόν, με τους συγχωριανούς που τα διαβάζουν αυτά δεν έχουμε πρόβλημα. Το πρόβλημα ανακύπτει με τους αναγνώστες που δε μαθήτεψαν στους ιδιωματισμούς της γλώσσας του χωριού, που δεν έζησαν ανάμεσά μας για να έχουν την εμπειρία από τα ανάλογα ακούσματα , όπως για παράδειγμα , άμα σε κυνηγάει σκυλί και σε φωνάξουν, «πλάλα ρε θα σι φάει», πάει πια σού έμεινε αυτή η προστακτική και δεν τη ξεχνάς ποτέ γιατί συνδέθηκε με τη σωματική σου ακεραιότητα.
Όταν λοιπόν λέμε τη λέξη «Μλάρ’» δηλαδή το μουλάρι από τρισύλλαβο το κάνουμε μονοσύλλαβο, δεν την προφέρουμε όπως τη λέξη «Στάρ». Το γράμμα Ρό το οποίο ομολογώ το πρόφερα σωστά σε ηλικία 12 χρόνων και μέχρι τότε το έλεγα με προφορά. . .Γαλλική, αυτό το Ρό στη λέξη Μλάρ’ δεν το προφέρουμε ανοιχτό όπως στη λέξη Σταρ ή στη λέξη Κατάρ, που το Ρό βγαίνει και ακούγεται ακουμπώντας τη γλώσσα στο μπροστινό μέρος του ουρανίσκου πάνω από τα μπροστινά δόντια με αρκετά ανοιχτό το στόμα. Αυτό το μυστήριο Ρό στο Μλάρ’ βγαίνει και ακούγεται σωστά, ακουμπώντας τη γλώσσα λίγο παρακάτω προς τα μπροστινά δόντια , να πιάνει δηλαδή η γλώσσα λίγο τα ούλα και λίγο τα δόντια. Με τον τρόπο αυτό, το Ρό βγαίνει φωνητικά λειψό θα λέγαμε, μοιάζει σαν να μη θέλει να βγει, αναγκάζεται δηλαδή να βγει και το αναγκάζει η γλωσσική μας ιδιαιτερότητα να το κάνει, και βγαίνοντας ακούγεται έτσι σύντομο και «γυρτό» μοιάζει σαν να μη βγαίνει ίσια μπροστά, αλλά σαν να θέλει να κατευθυνθεί κάπως προς τα πάνω, και με όχι και τόσο ανοιχτό το στόμα, παγιδεύεται στο μπροστινό μέρος του ουρανίσκου και βγαίνει όχι κανονικό, ολόκληρο, αλλά μάλλον μισό και λίγο παραπάνω και μάλλον βγαίνει τροακάρ( για τους Γαλλόφωνους) αλλά και πάλι λίγο λιγότερο από τροακάρ ( τρία τέταρτα). Και να το αναλύσουμε κι’ αλλιώς και μην πει κάποιος «βρε μανία μι του Μλάρ», αλλά πως θα γίνει, πρέπει να μάθουν οι άσχετοι να προφέρουν σωστά τη λέξη. Και προχωρούμε στην ανάλυση για μια σωστή προφορά του Ρό στη λέξη Μλάρ’. Έτσι, για παράδειγμα προφέροντας λέξη πατάρι, άμα κόψουμε το Γιώτα εκεί στο τέλος αυτό που θα ακουστεί με ανοιχτό το Ρό θα είναι βαρβαρισμός και θα είναι σαν να λέμε τη λέξη ΚΑΤΑΡ που την αναφέραμε και παραπάνω. Ηχητικά δηλαδή, θα ήταν ωραίο να προφέρουμε το Μλάρ’ και να ακούγεται όπως το ΚΑΤΑΡ; Δηλαδή, ΚΑΤΑΡ-ΜΛΑΡ’; Πώς σας φαίνεται; Εδώ λοιπόν είναι το . . .μυστικό, κόβουμε ή μάλλον στραγγαλίζουμε λίγο το Γιώτα, στριμώχνουμε λίγο και το Ρό και νάτο το Μλάρ’ βγήκε σωστό και σύμφωνα με τούς κανόνες προφοράς οι οποίοι ακόμα γίνονται σεβαστοί, εκεί στα βορειοανατολικά τού Χολομώντα ο οποίος εξακολουθεί να θεωρείται το εθνικό μας βουνό, σε πείσμα του απέναντι και ψηλότερου Άθωνα, που τώρα τελευταία μόνο στενοχώριες φορτώνεται.
Και μέχρι να κυκλοφορήσουν οι ειδικές κασέτες με τίς οδηγίες για σωστή προφορά και ερμηνεία λέξεων και ιδιωματισμών του χωριού μας και της περιοχής γενικότερα, θα πρέπει να αρκεσθείτε στις οδηγίες αυτές, αλλά συγχρόνως κάντε και καμιά. . . πρόβα προφέροντας δυνατά αυτό το έρημο το Μλαρ’ ,και κάποιος θα πει, «μας έπρηξες . .!!» και το πιθανότερο να είναι και δημοτικός σύμβουλος, στον οποίο χρωστώ την ερμηνεία στο «Σκτελ’», και με την ευκαιρία όποιος βρει έστω πεντέξη λέξεις μονοσύλλαβες και ομοιοκατάληκτες με το Μλάρ’ τον περιμένει μια έκπληξη και λέω την πρώτη λέξη, το Μ’τάρ’.
Αυτά λοιπόν, και νάμαστε καλά να πούμε κι’ άλλα κι’ εσείς νάχετε υπομονή να τα διαβάζετε. Και χαμογελάτε όσο μπορείτε, με παρέα, μοναχοί, δυνατά, σιγανά, όπως θέλετε, όπως σας βολεύει. Κι’ αν δεν μπορέσατε να προφέρετε σωστά την περιπόθητη λέξη, δε χάθηκε ο κόσμος, η προσπάθεια αρκεί, και αυτή η προσπάθεια και η ενασχόληση τόσην ώρα με το γλωσσοδέτη «του Μ’λαριού» μακάρι να σας έβαλε την ιδέα να γνωρίσετε τα μέρη μας και να θελήσετε να πάτε κατά κει. Γιατί η Χαλκιδική δεν είναι μόνο «πόδια» και θάλασσα. Έχει κι’ άλλα πολλά κι’ η ομορφιά για όσους ξέρουν, δεν είναι μόνο στις πλαστικές ξαπλώστρες, αλλά ευτυχώς, οι περίεργοι και όσοι «γνωρίζουν», ακόμα είναι πάρα πολλοί.
Λίγο λοιπόν κλείνοντας το στόμα, λίγο τα χείλια κάτι θα γίνει και θα βγει σωστή η λέξη, μόνο προσοχή οι πρόβες να γίνονται όταν είσαστε μονάχοι, μην έχουμε κανένα απρόοπτο και. . .σαλιώσετε κάποιον απέναντι, γλώσσα είναι αυτή, λαθεύει και επαναστατεί κλεισμένη εκεί μέσα ανάμεσα σε τόσα δόντια, κι’ εδώ βάζουμε το παράπονο ενός του ισχυρού . .φύλου, ο οποίος σε μεγάλη ηλικία κλπ κλπ, στέκονταν μαραμένος μπροστά στον καθρέφτη και βλέποντας τα . . .σκέλια του, μονολογούσε με παράπονο λέγοντας . . . Γιατί ρε παιδί μας έδουκαν τόσα δόντια; . . .σάματι θα πάλιυάμι μι τ’ς Λύκ’; Κι’ άλλα χρειαζούμινα μας τάδουκαν απού ένα κι’ κείνου, δγιέτου τι χάλια έχ’. . .» Νά. . . είδατε; Το ένα φέρνει το άλλο , αλλά εδώ τέλος.
Βαγγέλης Μαυροδής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου