Ο Τζούτζανος

                           

Ένα βαρύ και μικρό έντομο  είναι ο Τζούτζανος  της μεγάλης συνομοταξίας των κολεοπτέρων, που είναι αυτά με τα δυο ζευγάρια φτερά, ένα ζευγάρι σκληρά  από πάνω και τα μαλακά από κάτω με τα οποία πετούν όταν χρειαστεί.  Τα περισσότερα κολεόπτερα είναι αργοκίνητα, χρειάζονται ολόκληρη διαδικασία για να πετάξουν, πρώτα ανοίγουν τα σκληρά καπάκια  και μετά βγαίνουν τα από κάτω, τα κανονικά φτερά και μ’ αυτά τα δεύτερα πετούν και μετακινούνται.

Το έντομο έχει διαφορετικό όνομα σε κάθε τόπο, αλλού το λένε Ζήνα, αλλά εμείς στο χωριό μας το λέμε έτσι, το λέμε Τζούτζανο που μπορεί να ακούγεται  κάπως κακόηχο, αλλά έτσι το λέμε. Όταν πετάει βαρύ όπως είναι, πετάει αργά και κάνει ένα χαρακτηριστικό θόρυβο-βόμβο, σαν να δουλεύει απορροφητήρας στις χαμηλές στροφές γι’ αυτό ίσως μεταφορικά Τζούτζανο λέμε και κάποιον που μουρμουρίζει ακατάπαυστα και γίνεται ενοχλητικός ιδίως όταν με το συνεχές μουρμουρητό προσπαθεί να κάμψει την αντίσταση και ν’ αλλάξει τη γνώμη κάποιου για να επιτύχει κάτι προς όφελος του. Το συμπαθές αυτό και άκακο έντομο συνηθίζει να βόσκει πάνω στα λουλούδια χωρίς να κάνει ζημιά και βλέπεις ιδίως πάνω στα λουλούδια από τις κουφοξυλιές-βουζιές τις ξέρουμε στα μέρη μας- να υπάρχει πλήθος. Είναι όμορφο έντομο πρασινόχρυσο, αλλά πολύ το ταλαιπωρήσαμε στην παιδική μας ηλικία, το πιάναμε και περνώντας πίσω του ένα μικρό «τσακνούδ’» (ξυλάκι) το αφήναμε να πετάξει και το παρακολουθούσαμε μέχρι που χάνονταν ή έπεφτε παραπέρα και παίρναμε ένα άλλο, αλλά το συνηθισμένο παιγνίδι με τον Τζούτζανο ήταν όταν τον δέναμε με μια καρουλίσια  κλωστή από το πόδι και  κρατώντας την  κλωστή τον αφήναμε να πετάξει κι’ έκανε κύκλους ο Τζούτζανος ο φουκαράς μέχρι που εξαντλούνταν κι’ έπεφτε, δεν είχαμε με τι άλλο να παίξουμε, μας μάλωναν οι μεγαλύτεροι γιατί το τυραννούσαμε το έντομο, αλλά  τα παιδιά μπροστά στο παιγνίδι αφήνουν τα συναισθήματα κατά μέρος. Όλη μέρα  έβοσκαν οι Τζουτζανοί πάνω στα λουλούδια κι’ όταν κάποιος έπεφτε κάτω και δεν προλάβαινε να πετάξει, ορμούσαν οι κότες και τον έκαναν μια χαψιά, έτσι αμάσητο γιατί ως γνωστόν οι κότες δε μασούν την τροφή τους και νηστικές όλη μέρα, έτρωγαν τα πάντα, καθάριζαν ακόμα και τα απόμερα μέρη στους μπαχτσέδες να μην πούμε από τι.

Το παράξενο όμως είναι ότι αφού οι κότες έτρωγαν τις ακαθαρσίες όπου τις έβρισκαν, έπειτα, καθάριζαν τη μύτη τους σκύβοντας και σέρνοντάς την δεξιά-αριστερά στο χώμα. Άβυσσος οι ψυχές των ορνίθων και ποιος ξέρει γιατί το έκαναν . . .Πάντως δε νομίζω ότι το έκαναν αυτό για να μη φαίνεται στη μύτη τους το είδος της τροφής που κατανάλωσαν και τις . . .. κουτσομπολέψουν. . . . Αλλά πάλι . . . .Λές; 

 Αυτή λοιπόν η λαιμαργία της κότας, έγινε αιτία  για ένα περιστατικό που συνέβη όταν οι γονείς μου ήταν νιόπαντροι και μάλιστα  στις πρώτες μέρες του γάμου τους και να πως. Μαγείρεψαν κότα κι’ όταν σερβιρίστηκε η σούπα  στο τραπέζι, ο σύζυγος ζήτησε και το λαιμό. Έτσι είχε μάθει από μικρός αλλά του άρεσε και γιατί ο λαιμός είναι το πιο τρυφερό μέρος της κότας και άρχισε να τον ξεκοκαλίζει και ως εδώ όλα καλά, αλλά σε κάποια στιγμή, σταμάτησε και βγήκε έξω στο μπαλκόνι κι’ όταν ξαναγύρισε, είπε στη ανήσυχη σύζυγο ότι μέσα στο λαιμό της κότας υπήρχε ένας Τζούτζανος, τον είχε καταπιεί η κότα και σταμάτησε στη μέση, μεγάλος θα ήταν και δε χωρούσε, είπαν ότι συμβαίνουν αυτά, γέλασαν με το περιστατικό αλλά  κάθε φορά που μαγείρευαν κότα, για κάθε ενδεχόμενο γινόταν έλεγχος στο λαιμό με ένα αδράχτι. .  .Έτσι σύντομα για σήμερα άλλη φορά περισσότερα, αλλά να πούμε ότι αυτό το όνομα Τζούτζανος, χρησιμοποιείται  γενικώς χωρίς να γίνεται διάκριση για θηλυκό ή αρσενικό, άλλωστε δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει το φύλο τους ακόμα κι’ αν  τους πετύχει σε καθαρά. .   .ιδιωτικές στιγμές κι’ εκεί ακόμα συνδέονται και οι δύο με την . . .  .όπισθεν και δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται. . . .ποιος είναι ο ποιος, και φτάνει ως εδώ, αλλά αν κάποιος γνωρίζει  την απάντηση ας την πει και μ’ αυτά τα ολίγα, γεια σας και ο πληθυντικός είναι, οι Τζουτζανοί. . . . 

 Ξάνθη  16/9/2008

  Βαγγέλης Μαυροδής  

vagelis_mavrodis@yahoo.gr (Εδώ δέχομαι τα χαιρετίσματα)

mavrodis.blogspot.com  (εδώ θα διαβάσετε  περισσότερα)