Περί τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, σε ένα μεικτό χωριό, όπου ζούσαν Σαρακατσάνοι και Μπαφραίοι, συνέβη το εξής περιστατικό που αντικατοπτρίζει τα βαθύτερα βιώματα ευρύτερων ομάδων και κοινωνιών .
Στην Κυριακάτικη λειτουργία, δυο γιαγιές, η μία Μπαφραία και η άλλη Σαρακατσάνα, πήγαν να μεταλάβουν τα ατίθασα εγγόνια τους. Τα σκασμένα όμως αντιδρούσαν και δεν ήθελαν να πάνε προς το μέρος του παπά ο οποίος περίμενε στην ωραία πύλη κρατώντας το δισκοπότηρο. Όταν μπόρεσαν και τα έφεραν μπροστά στον παπά, πρώτη η Μπαφραία γιαγιά είπε στο εγγόνι της « Κόρκμα κουζάνιμ, Άτς στόμαϊ κουζάνιμ, παππούλη σένα τουρσού βερετζέκ» ( Μήφοβάσαι παιδί μου, άνοιξε το στόμα σου, ο παππούλης θα σού δώσει. . . τουρσί . . .). Και απόδίπλα, η Σαρακατσάνα γιαγιά, απευθυνόμενη στο δικό της βλαστάρι είπε « Άνοιξ’ πιδάκι μ’ τού στόμας. . .Δεν είνι λύκους η παπάς για να σι φάει. . .»
Για την αντιγραφή και με χαιρετίσματα σε όλους
Βαγγέλης Μαυροδής Ξάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου